+- انجمن ماهیگیری ایران فیشینگ (http://www.anjoman.iranfishing.ir)
+-- انجمن: مطالب ماهیگیری (http://www.anjoman.iranfishing.ir/forum-1.html)
+--- انجمن: مطالب متفرقه (http://www.anjoman.iranfishing.ir/forum-34.html)
+--- موضوع: طول مناسب برای نخ اتصال قلاب کپور چقدر است (/thread-107.html)
طول مناسب برای نخ اتصال قلاب کپور چقدر است - نیما - 2017/05/17
نوشته: Clint Walker برگرفته از: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
در زمان های گذشته، ماهیگیران از روده حیوانات، کتان، و چه کسی می داند چه مواد دیگری برای اتصال قلاب استفاده کرده اند؛ نخ منوفیلامنت، زمانی که اولین بار در صحنه پدید آمدند، جهش تکنولوژیکی بزرگی در ماهیگیری بودند، اما از آن موقع چه اتفاقاتی افتاده است؟ اتصالات قلاب می توانند انسان را سردرگم کنند. بنابراین در این نوشته چندین پیشنهاد برای تازه کارها ارائه میگردد تا با عمومی ترین نخهای اتصال قلاب آشنا شوند.
تابیده، منوفیلامنت، داکرون، فلوروکربن، یا پوشش دار؟ گزینه ها زیاد هستند و اغلب در هنگام رویارویی ماهیگیر با آخرین ابتکارات و تبلیغات هوشمندانه شرکتهای تولید کننده، که فرد را به این باور می رسانند که صید ماهی بدون استفاده از تولیداتشان غیر ممکن است، باعث پریشانی مغز می شوند. واقعیت چیست؟
اگر بخواهیم منصف باشیم باید گفت که هر محصولی برای هدفی تولید شده است، نکته در اینجاست که ما باید با آگاهی کامل درست ترین ابزار را برای موقعیت خودمان انتخاب کنیم. و این همیشه به همان آسانی که به نظر میرسد نیست؛ چند ماهیگیر میشناسید که وسایل ماهیگیریش را در یک جعبه نگه دارد و در کنار آب چوب را بردارد و بدون تفکربه پرتاب بپردازد؟ زمانی این اشتباه را کرده ام و شرط می بندم شما هم مستثنی نباشید.
در سالهای اخیر تکنولوژی چنان با سرعت حرکت نموده است که در صنعت ساخت نخهای اتصال قلاب ماهیگیری انقلابی به وجود آمده و تعداد محصولات بسیار زیاد گشته است، بعضی از این محصولات خیلی شبیه هم هستند. به عنوان مثال درباره نخهای تابیده، میتوانم بدون اینکه زیاد فکر کنم 10 مارک تولیدی از آنها را نام ببرم، آیا تفاوت فاحشی بین آنهاست؟ تولیدکنندگان تمام تلاششان را معطوف این موضوع می کنند که این تفاوتها را به شما بقبولانند. من را به شخصه نتوانسته اند متقاعد نمایند.
پس این نخها برای چه کاری طراحی شده اند؟ فرضیه مقدم این است که تنوع مواد و ابزار شما را قادر می سازد که طعمه و ریسه خود را به طرزی ارائه دهید که قسمت پایانی دستگاه ماهیگیری شما [،ریسه و متعلقات،] نامرئی شوند و نیز به طعمه این امکان را میدهند که در جابجایی هایش آنقدر طبیعی به نظر برسد که باعث وحشت ماهی نشود. در نهایت باعث می شوند قلاب به طور موثرتر در دهان ماهی جای گیرد.
برای شروع، باید گفت وقتی صحبت درباره "ریسه مویی" باشد، منوفیلامنت نایلونی از هر چیزی کمی دارد. بسیاری از تازه کارهای این ورزش هیچ نظری درباره کیفیت های مواد ندارند و با یک ریسه ساده کار را شروع می کنند. نخ منوفیلامنت، به سبب طبیعت سفت و خشکش، خصوصیات ضد گیر و پیچش فوق العاده ای دارد، دارای قطرهای کمی هستند که در اختفای ریسه امداد می رسانند، و بستن گره های زیبا در آنها راحت تر است. در مقایسه با تولیدات پیچیده تر، منوفیلامنت دارای قیمت مناسب تری است و برای صید انواع گونه های ماهیان کاربرد دارد.چندین ضعف نیز دارد: مقاومت سایشی آن در مقایسه با سایر نخها خیلی کمتر است. دارای افزایش طول تا حد 30 درصد است که برای ریسه های ثابت و نیمه ثابت ایجاد مشکل میکند.
ریسه های پیچیده تر انتخابهای دقیق تر و پیشرفته تری را می طلبند؛ اتصالات نخ تابیده نرمی و قابلیت انعطاف خوبی دارند، و و در نتیجه میتوان با آنها طعمه هایی را ارائه نمود که نسبت به اتصالات نخهای منوفیلامنت طبیعی تر حرکت میکنند. تحت فشار، کمترین حد افزایش طول را دارند. و بدین سبب ضربه ماهی را بهتر منتقل میکنند، در حین کشیدن اتصال قلاب توسط ماهی، وزنه به طور موثرتری ضربه اولیه را به دهان ماهی وارد میکند، دارای قطر کمتری نسبت به نخهای منوفیلامنت است، پتانسیل گیر کردن و دور هم پیچیدن خارق العاده ای دارد، و برای دور نگه داشتن این نخ نرم از نخ اصلی ماهیگیری باید از هرزگردهای ثابت و اتصالات خاص استفاده نمود. به علت خاصیت ذاتی این نخها، باید از گره های تخصصی تری استفاده نمود؛ در حین خیس بودن باز کردن گره ها و گیرهای این نخ تقریبا غیر ممکن است. میتوان این نخ را با گره های ترکیبی به نخ منوفیلامنت اتصال داد اما برای یک ماهیگیر تازه کار باید بگویم که بهتر است با وجود راههای ساده تر به این کار مبادرت ننماید چون مشکلات زیادی را برایش در پی خواهد داشت.
نخهای پوشش دار میتوانند بهترین جنبه از این دو انتخاب متفاوت را در اختیار ماهیگیر قرار دهند. در هنگام طراحی ریسه های پیچیده و به منظور در دست داشتن گزینه های متفاوت و ترکیبی بدون مشکل، پوشش سخت بیرونی میتواند برای رسیدن به نخ تابیده و نرم داخلی برداشته شود. [در پست مربوط به ریسه های جوشانده های جهنده و شناور از این نخ استفاده شده است.] از این نخ میتوان برای ریسه های مفصلی، و ریسه های طعمه های جهنده استفاده نمود.و نیز برای جایگزینی بعضی مواد در موقعیتهای مختلفی که ماهیگیر قرار میگیرد و تشخیص میدهد میتوان از این نخها بهره برد. پوشش سفت و پلاستیک مانند بیرونی در مقابل ساییدگی مقاومت دارد. از برش نخ توسط سنگهای تیز و لبه های برنده جلوگیری میکند. میتوان ریسه هایی از این نوع نخ ساخت و اطمینان داشت که گره نمیخورد و گیر نمیکند. در حین پرتاب به پشت[به طرف نخ اصلی] پرواز نمیکند وبه آن نمی پیچد. اگر بدون برداشتن پوشش و با همان حالت سفت در ریسه به کار گرفته شوند، ماهیهای گرفتار عادت را که به ریسه های معمولی عادت دارند به اشتباه می اندازند و صید راحت تر میشود. در هنگام گره بستن با این نخها باید نهایت دقت را به کار بست چرا که در صورتی که در گره نخ اضافی درازتری به عنوان دم در نظر نگیریم خاصیت لغزیدن این نخ باعث باز شدن گره تحت فشار میشود. اگر این فشار از سوی یک ماهی بزرگ باشد چه؟ یک قطره چسب فوری در این زمان خیلی به کار می آید.
اتصالات فلوروکربن این روزها دارند دوباره مورد توجه قرار میگیرند. شاخص انکسار نور این نخها تقریبا با آب مساوی است و در این صورت نخ اتصال قلاب مجازا نامرئی میشود و بدون توجه به روشنایی و رنگ آب، برای ماهی غیر قابل دیدن است. این نخ اغلب برای بستن ریسه Chod Rig [که از اواخر سال 2009 و در سال 2010 میلادی بسیار محبوب شده است] به کار میرود. چون قطر این نخها در مقایسه با نخهای منوفیلامنت میتواند بیشتر باشد کار کردن با گره های آنها تا حدودی بحث بر انگیز است.
دیگر ملاحظاتی که ماهیگیر باید درباره نخهای ماهیگیر در نظر گیرد عبارتند از نقطه پارگی نخ، رنگ آن، قطر، و دیگر پارامترها! بیشتر مارکهای نخهای تابیده در چنان تنوع رنگی به بازار می آیند که ماهیگیرها را بیش از ماهیها صید میکنند.
انتخابها و ترکیبها پایان ناپذیرند. بعضی ماهیگیران چیزی را که به گمانشان برای کارشان مناسب است یافته و به آن می چسبند. بعضی دیگر آنقدر در بین شرکتهای سازنده دست به دست میشوند تا نخ محبوب خود را پیدا کنند. اگر بودجه محدودتری داشته باشند دنبال نخی میروند که ارزش پولشان را داشته باشد. بهترین روشها عبارتند از: خواندن و کسب اطلاعات آنلاین، پرسیدن از دوستان ماهیگیر، و تجربه کردن. اگر همه چیز را بدانیم زندگی زیاد جالب نمی شود.
مقاله بر گرفته از: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
طول اتصال قلاب در موقعیتهای مختلف متفاوت خواهد بود. به همین راحتی هم نیست که یک ریسه قدیمی کپوری ببندیم وانتظار شاهکار هم! داشته باشیم.
من اگر در ناحیه ای صید میکنم که بیش از حد طعمه پاشی شده است از اتصال قلاب کوتاهتری استفاده میکنم. چون در این حالت کپورها بعد از خوردن یک غذا، برای یافتن غذای بعدی فاصله زیادی طی نمیکنند. بنابراین اتصال کوتاهتر به وارد آمدن سریعتر ضربه توسط وزنه و در نتیجه عمل کردن ریسه و قلاب منجر میشود. بر روی بسترهایی از طعمه های آزاد، طول اتصال از 2 تا 5 اینچ ایده آل خواهد بود. [به این معنی که ماهی بعد از خوردن غذا در فاصله کوتاه دیگری دهان را برای خوردن غذای بعدی باز میکنو اگر طول ریسه در این شرایط بلند باشد احتمال بیرون انداختن طعمه بیشتر میشود.]
در هنگام عدم استفاده از طعمه آزاد و بکارگیری تاکتیک "یک قلاب یک طعمه"، از اتصال قلاب با طول بیشتر، از 8 تا 18 اینچ، استفاده میکنم. اتصالاتی با طول بیشتر حرکتهای طبیعی تری دارند و من متوجه شده ام که باعث صید بیشتر میشوند. البته، هنگام کاربرد اتصال بلندتر، باید جایی در میان ریسه از نخهای سفت تر استفاده نمود تا احتمال گره خوردن و گیر کردن به حداقل برسد. اتصالات بلندتر و از جنس نخ تابیده بیشتر در معرض گره و گیر هستند مگر اینکه همراه با کیسه های PVA یا تکنیکهای دیگر جلوگیری از گره خوردن ریسه به کار روند.[بعد از دو یا سه مطلب دیگر مقاله جالبی درباره ریسه های ضد گره و گیر در وبلاگ قرار خواهد گرفت.]
اغلب در آبهای دارای فشار ماهیگیری بیشتر، استفاده از اتصالات بلندتر قلاب معمول و منطقی است.هرچه تغذیه ماهیها محتاطانه تر باشد، ضرورت استفاده از اتصال بلندتر بیشتر احساس میشود. زمانی مقاله ای را که توسط Lee Jackson نوشته شده بود خواندم. در این مقاله توضیح داده بود که در یکی از پر ماهیگیر ترین و معروفترین آبهای انگلستان ماهیها به ریسه های آماده عادت کرده بودند. او خاطر نشان می ساخت که ماهیها لبهایشان را به کف دریاچه در اطراف طعمه مورد نظرمی چسباندند و سعی میکردند فقط جوشانده را به داخل بمکند. اگر غذا به نخ متصل بود نخ اتصال قلاب بین کف دریاچه و لب ماهی گیر میکرد و طعمه به قسمت عقب دهان ماهی نمیرفت. به این روش کپورهای بزرگ و ریش سفید محله غذاها را تست میکردند. و احتمالا به همین علت است که آن استخر شنی به عنوان یکی از سخت ترین آبهای انگلستان شناخته میشود.
من سعی میکنم از اتصالات بلندتر در میان کیسه های PVA استفاده کنم. نخ اتصال را گلوله مانند در میان مواد داخل کیسه قرار میدهم و در حین مکیدن مواد توسط ماهی، همه نخ یکجا همراه با قلاب و طعمه اصلی وارد دهان وی میشود. در این صورت از مواد ریز استفاده میکنم که در هنگام مکش مواد توسط ماهی، مانع رفتن نخ و قلاب به دهان ماهی نشود. به این ترتیب چند تن از بهترین ماهیهای عمرم را صید کرده ام. اتصالات بلندتر برای صید کپورهای بزرگتر مناسب تر هستند.
اگر در لجن و گل و لای و جاهای علفزار صید میکنید طبیعتا باید طول اتصال قلاب بلندتر از جاهای سفت تر دریاچه باشد. در بسترهای سنگی و شنی به نظر من طول اتصال قلاب مهم نیست. تنها چیزی که مهم است این است که همه نخ باید به کف دریاچه بچسبد.
آخرین چیزی که به شما توصیه خواهم کرد این است که تحقیق کنید که اکثریت ماهیگیران از چه طول اتصالی استفاده میکنند، شما متفاوت باشید. طول اتصال خود را از حد متعارف آن دریاچه متفاوت در نظر بگیرید.
منبع:http://naturehuman.blogfa.com