انجمن ماهیگیری ایران فیشینگ

نسخه‌ی کامل: گونه های اولویت دار و در معرض تهدید ماهیان آب‌های داخلی
شما در حال مشاهده نسخه آرشیو هستید. برای مشاهده نسخه کامل کلیک کنید.
ماهیان آبهای داخلی ایران شامل 160 گونه می باشند که در 29 خانواده جای گرفته اند که با توجه به گسترش و تنوع اکوسیستم های آبی ایران از یک دیدگاه ماهیان را به سه گروه عمده ماهیان دریای خزر ، ماهیان آبهای داخلی و ماهیان خلیج فارس و دریای عمان تقسیم نموده اند . در گروه ماهیان آبهای داخلی خانواده کپور ماهیان فون غالب ماهیان را تشکیل می دهد که به تنهایی دارای 31 جنس و 74 گونه می باشد . با توجه به توسعه کمی و کیفی تحقیق و مطالعات مرتبط با شیلات و محیط زیست ، متاسفانه به دلیل عدم توجه لازم و تنوع زیستی آبزیان ، طی دو دهه اخیر مطالعات جامعی برای شناخت ماهیان در اکوسیستم های آبی مختلف صورت نگرفته و با توجه به فشار صید و تخریب محیط زیست آبزیان ، از فراوانی و پراکنش بسیاری از گونه ها اطلاعات و آمار دقیقی در دسترس نیست . 

اولویت اول:

ماهی آفانیوس گنو Aphanius Guinois
مشخصات ظاهری:
این ماهی کوچک که طول بدن آن به 27 میلیمتر می‌رسد، علاوه بر منحصر به فرد بودن بخاطر رنگ آمیزی زیبای روی بدن، از ارزش زیبایی شناختی نیز برخوردار است.
زیستگاه:
این گونه فقط و فقط در آبگرم گنو واقع در 39 کیلومتری شمال بندرعباس زیست می‌کند.

ماهی کورغار Iranocypris typhlops
مشخصات ظاهری:
این گونه در دنیا گونه‌ای است منحصر به فرد و گونه اندمیک ایران است. این ماهی فاقد قدرت بینایی است و هیچگونه آثاری از چشم خارجی در آن‌ها مشاهده نمی‌شود.فقط از طریق خطوط حسی جانبی می‌تواند موقعیت خود را تشخیص دهد و صید آن هم به همین دلیل آسان می‌باشد.
زیستگاه:
این گونه تنها در غاری واقع در دره سمیرم استان لرستان زیست می‌کند.


* اولویت دوم 

ماهی قزل آلا ی خال قرمز 
مشخصات ظاهری:
بدنی نسبتا کشیده و دوکی شکل، دارای باله‌هایی در پشت و باله کوچک دیگری در نزدیکی دم به نام باله چربی، همین طور باله‌های زوج در ناحیه سینه و زیر شکم که ترمزوار در جریان تند آب به حفظ تعادل جانور کمک می‌کند و دمی متقارن و قوی برای تامین نیروی شنای ماهی. از نظر رژیم غذایی جزو ماهیان گوشتخوار محسوب می‌شود. ویژگی منحصر به فرد دیگر، وجود خال‌هایی رنگی بر روی بدن ماهی است که اهمیتی زیبایی شناختی به آن بخشیده است
زیستگاه:
این ماهی بیشترین پراکنش را در رودخانه‌های حوضه‌ی جنوبی دریای خزر داراست اما جمعیت‌هایی از آن در حوضه‌ی ارومیه (رودخانه لیقوان چای) و حوضه‌ی مرکزی ایران (کرج و جاجرود) هم دیده شده است.