2017/05/17، 04:45 PM
[همانطور که در مقاله ذکر شده حتما همه ما در کنار آب به این موضوع فکر کره ایم و از خودمان پرسیده ایم که: جمع بکنم؟ بین پرتابهایم چقدر فاصله زمانی باشد؟ و از این دست سوالات. برای خودم که بارها پیش آمده است.
البته در کنار پاسخ به این سوال همیشگی خودم چیز دیگری محرک ایجاد این پست بوده است. سعی میکنم روزهای تعطیل به ماهیگیری نروم. اما از مهر ماه ناچارم روزهای جمعه برای این کار وقت بگذارم چون عملا روزهای دیگر نمی توانم. روزهای جمعه که به کنار آب میروم وفور ماهیگیران نکات آموزنده و گاه آزارنده ای در پی دارد. مثلا شنا کردن ماهیگیران محترم!
اواخر تابستان 87 بود که ساعت 6 صبح به کنار آب رسیدم و در محلی که همیشه صید میکردم چادری دیدم و جماعتی خفته! (البته من در پوستین خلق نمی افتم چون به احتمال قوی خود آنان نیز این نوشته خواهند همی خواند و بر من ملامت خواهند همی راند!!) بگذریم. حدود 300 متر آنطرف تر اردو زدم. تا ساعت 10 چوبهایشان بدون طعمه در آب بود و خودشان خوابیده بودند. ساعت 10 بیدار شدند و تا 11 صبحانه خوردند و نیم ساعتی هم خمیر درست کردند و حدود 12 صید را دوباره! شروع کردند. در مدت یک ساعتی که صبحانه میخوردند هر چهار نفر یکبار سراغ من آمدند و حکیمانه بنده را راهنمایی کردند و به جوشانده های من خندیدند و روش صحیح و علمی و اینترنتی صید کپور را به بنده آموزش دادند و بنده سرا پا تقصیر گوش کردم و آموختم.
ساعت دوازده و ربع بود که یکی از آن ماهیگیران زبده پیشنهاد شنا داد. در عرض 5 دقیقه هر چهار نفر آماده شنا بودند. جالب است که مایو هم آورده بودند. نیم ساعتی شنا کردند. وقتی آنها داشتند لباسهایشان را میپوشیدند من داشتم وسایلم را داخل ماشین جمع میکردم که تغییر مکان بدهم.
کجا بودم و به کجا رسیدم! از معدود دفعاتی که روزهای تعطیل برای صید رفتم یکی هم زمانی بود که در سد بارون در روی تپه ای ماهی میگرفتم. شب را خوابیده بودم بدون اینکه ماهی بگیرم. تمام امیدم به نزدیکیهای ظهر بود چون شبی ابرآلود و بدون مهتاب سپری کرده بودم.
ساعت 10 بود که یک تیم ماهیگیری که خودشان فکر میکردند خیلی هم معروفند از شهر دیگری رسیدند. از محیط دریاچه که قطعا بیش از 15 کیلومتر است همان 100 متر محل صید بنده را انتخاب کردند. خب مهمان بودند دیگر. 7 نفر هم بودند. در مدت یک ساعتی که (قبل از جمع کردن وسایلم و هدر دادن روز تعطیلم) افتخار همراهی با آقایان را داشتم به یقین شاهد بیش از 500 پرتاب توسط این تیم بودم. از آن روز حدود 4 سال سپری شده است اما فکر نمیکنم اثرات اکتیویته آن بمباران اجازه داده باشد تا امروز هم در آن ناحیه ماهی شنا کند. چون بعد از دو روز که برگشتم تیم مربوطه در همان محل اتراق نموده بودند و حتی یک ماهی 400 گرمی هم محض رکورد گرفته بودند!
.... تو خواه از سخنم پند گير خواه ملال!]
قطعا هر ماهیگیر دفعاتی به این موضوع فکر کرده است که فاصله مناسب زمانی بین دو پرتاب یک چوب چه زمانی می تواند باشد؟ من فکر میکنم بسته به شرایطی که در آن کپور می گیریم جواب دادن به این سوال آنقدر هم سخت نباشد. شرایط صید! آری این پاسخ درست است. اما در چه شرایطی از چه زمانی استفاده کنیم. بیایید کمی تخصصی تر به این موضوع نظر انداخته و با جزییات بیشتر دنبال پاسخ سوالمان باشیم.
فکر میکنم اولین سوالی که باید از خودمان بپرسیم این است که شیوه مورد استفاده در صیدمان چیست؟ از شیوه Method استفاده میکنیم؟ از طعمه پاش های دیگر بهره میبریم؟ سیستم ریسه مورد استفاده چیست؟
صید کپور با استفاده از شیوه The Method:
در این نوع ماهیگیری از پرتابهای بیشتری استفاده میکنم. در هنگام استفاده از این شیوه ریسه را به مناطق مختلفی از دریاچه پرتاب میکنم تا ماهی مورد انتظار را که من ماهی جایزه می نامم صید نمایم. به نظر میرسد تغییر محل ریسه در اطراف ناحیه محل ماهیگیری با این نوع ریسه تاکتیک خوبی باشد چرا که ماهیگیران بر روی فیدر این نوع ریسه از ذرات ریز و و حتی طعمه اصلی ریزتر استفاده میکنند. مواد ریز زیاد روی فیدر نمی مانند و همچنین تعویض سریعتر جای ریسه به ماهیگیر این امکان را میدهد که طعمه اصلی را نیز بررسی کند. برای همین علت، من در هنگام استفاده از این شیوه هر 30 دقیقه طعمه را بررسی نموده و دوباره پرتاب می کنم.
قلاب تک و طعمه تک: [یک طعمه بدون طعمه پاشی]
هنگام صید با این نوع ریسه حدوداً 60 دقیقه بین دو پرتاب فاصله می اندازم. اگر در مکانی از دریاچه علائمی از حرکت ماهی را ببینم با ریسه تک قلاب به آن سو پرتاب میکنم. اگر بعد از پرتاب حرکتی نبینم به مدت 45 دقیقه ریسه را در همانجا باقی میگذارم. هنگام استفاده از این شیوه به این دلیل فاصله پرتابها کم است که میخواهم با رایحه ها و مزه های مختلف در قسمتهای متفاوت اب توجه کپورها را به یکی از این طعمه ها جلب نمایم. این کار به من امکان میدهد تا بدانم کپورهای دریاچه محل صید در آن زمان بخصوص از چه بو و طعمی لذت میبرند. برای مثال زمانی که از بوهای میوه ها در طعمه هایم استفاده میکنم میتوانم در هر پرتاب مقدار رایحه به کار برده شده و نوع آن را تغییر دهم.
جوشانده شناور یا جهنده (Pop Up):
از این شیوه برای دور زدن قلاب در اب استفاده میکنم و به همین دلیل فرکانس پرتابهایم زیاد است. در این شیوه نیز هر 30 دقیقه جای طعمه و قلاب را عوض میکنم و همچنین اینجا نیز دوست دارم از مزه ها و بوها و رنگهای متنوع جهت ترغیب ماهیها به تغذیه استفاده نمایم. در کنار آب دوست دارم به پاسخ بعضی از سوالهایم هر چه سریعتر دسترسی داشته باشم. مثلا میخواهم در اسرع وقت بدانم که مثلا رنگ روشن ماهیها را میترساند یا جذب میکند. و این کار راهی ندارد مگر امتحان انواع مختلف و ترکیبات متنوع. پرتاب زود به زود جوشانده های جهنده به یافتن پاسخها کمک میکند.
محل طعمه پاشی شده:
زمانی که در ناحیه این با این مشخصه صید میکنم ترجیح میدهم ریسه را زمان طولانی تری در آب باقی گذارم. اغلب چوبها را هر 3 تا 6 ساعت جابجا میکنم. و البته که تصمیم برای واقع شدن در هر قسمت این بازه زمانی به شرایطی بستگی دارد. کی 3 ساعت؟ و چه زمانی 6 ساعت؟ کجا مابین این دو مدت و به چه دلیل؟ یکی از فاکتورها زمانی از روز است که در آن به صید میپردازم. اگر مطمئن باشم آن دور و بر ماهی وجود دارد به جای بازی با چوب، هر 10 یا 20 دقیقه اندکی طعمه میپاشم تا ماهیها آن ناحیه را ترک نکنند.
سیستم کیسه های PVA:
وقتی از این نوع کیسه ها استفاده میکنم عموما دوست دارم زمان بیشتری ریسه هایم داخل آب بمانند. اغلب از ریسه های این نوع کیسه برای پرتاب و انتظار در شب استفاده میکنم. با این شیوه احساس میکنم که در نزدیکی قلاب طعمه آزاد کافی برای جذب کپورها وجود دارد. همچنین در طی شب به حفظ سکوت کمک خواهد شد – البته اگر کپور صید نشود – و ریسه ها آماده اند تا کپوری از آن حوالی رد شود. در عین حال زمانی که تغذیه صبحگاهی کپورها آغاز میشود شما ریسه ها و قلابهای آماده را در داخل اب دارید. در سایر شرایط کیسه های PVA را نیز هر سه ساعت پرتاب میکنم. البته قابل ذکر است که این مدت نیز باز به عوامل متعددی بستگی دارد، من جمله: کل زمان جلسه ماهیگیری، موقعیت ماهیها در آب، روند و مقدار تغذیه ماهیها، مقدار صید، استحکام طعمه اصلی روی قلاب (طعمه نرمتر به مراقبت بیشتر نیاز دارد)، و هر ضربه کوچک که به صید منتج نشود.
فواصل زمانی که در بالا قید کردم میتوانند از یک جلسه ماهیگیری تا جلسه دیگر متغیر باشند. دلایلم را برای مقدار زمانها آورده ام اما در حقیقت این زمانها به عوامل متعدد دیگری نیز بستگی دارند که در این امر دخیل هستند.
صید کپور از سخت ترین انواع ماهیگیری است. اما انسان اثبات کرده است که همیشه آزماش نتیجه بخش بوده است و حداقل، چیزی که باور به درستی آن بوده را نقض کرده است. آزمایش در صید کپور با پرتاب شروع میشود!
منبع:http://naturehuman.blogfa.com
البته در کنار پاسخ به این سوال همیشگی خودم چیز دیگری محرک ایجاد این پست بوده است. سعی میکنم روزهای تعطیل به ماهیگیری نروم. اما از مهر ماه ناچارم روزهای جمعه برای این کار وقت بگذارم چون عملا روزهای دیگر نمی توانم. روزهای جمعه که به کنار آب میروم وفور ماهیگیران نکات آموزنده و گاه آزارنده ای در پی دارد. مثلا شنا کردن ماهیگیران محترم!
اواخر تابستان 87 بود که ساعت 6 صبح به کنار آب رسیدم و در محلی که همیشه صید میکردم چادری دیدم و جماعتی خفته! (البته من در پوستین خلق نمی افتم چون به احتمال قوی خود آنان نیز این نوشته خواهند همی خواند و بر من ملامت خواهند همی راند!!) بگذریم. حدود 300 متر آنطرف تر اردو زدم. تا ساعت 10 چوبهایشان بدون طعمه در آب بود و خودشان خوابیده بودند. ساعت 10 بیدار شدند و تا 11 صبحانه خوردند و نیم ساعتی هم خمیر درست کردند و حدود 12 صید را دوباره! شروع کردند. در مدت یک ساعتی که صبحانه میخوردند هر چهار نفر یکبار سراغ من آمدند و حکیمانه بنده را راهنمایی کردند و به جوشانده های من خندیدند و روش صحیح و علمی و اینترنتی صید کپور را به بنده آموزش دادند و بنده سرا پا تقصیر گوش کردم و آموختم.
ساعت دوازده و ربع بود که یکی از آن ماهیگیران زبده پیشنهاد شنا داد. در عرض 5 دقیقه هر چهار نفر آماده شنا بودند. جالب است که مایو هم آورده بودند. نیم ساعتی شنا کردند. وقتی آنها داشتند لباسهایشان را میپوشیدند من داشتم وسایلم را داخل ماشین جمع میکردم که تغییر مکان بدهم.
کجا بودم و به کجا رسیدم! از معدود دفعاتی که روزهای تعطیل برای صید رفتم یکی هم زمانی بود که در سد بارون در روی تپه ای ماهی میگرفتم. شب را خوابیده بودم بدون اینکه ماهی بگیرم. تمام امیدم به نزدیکیهای ظهر بود چون شبی ابرآلود و بدون مهتاب سپری کرده بودم.
ساعت 10 بود که یک تیم ماهیگیری که خودشان فکر میکردند خیلی هم معروفند از شهر دیگری رسیدند. از محیط دریاچه که قطعا بیش از 15 کیلومتر است همان 100 متر محل صید بنده را انتخاب کردند. خب مهمان بودند دیگر. 7 نفر هم بودند. در مدت یک ساعتی که (قبل از جمع کردن وسایلم و هدر دادن روز تعطیلم) افتخار همراهی با آقایان را داشتم به یقین شاهد بیش از 500 پرتاب توسط این تیم بودم. از آن روز حدود 4 سال سپری شده است اما فکر نمیکنم اثرات اکتیویته آن بمباران اجازه داده باشد تا امروز هم در آن ناحیه ماهی شنا کند. چون بعد از دو روز که برگشتم تیم مربوطه در همان محل اتراق نموده بودند و حتی یک ماهی 400 گرمی هم محض رکورد گرفته بودند!
.... تو خواه از سخنم پند گير خواه ملال!]
قطعا هر ماهیگیر دفعاتی به این موضوع فکر کرده است که فاصله مناسب زمانی بین دو پرتاب یک چوب چه زمانی می تواند باشد؟ من فکر میکنم بسته به شرایطی که در آن کپور می گیریم جواب دادن به این سوال آنقدر هم سخت نباشد. شرایط صید! آری این پاسخ درست است. اما در چه شرایطی از چه زمانی استفاده کنیم. بیایید کمی تخصصی تر به این موضوع نظر انداخته و با جزییات بیشتر دنبال پاسخ سوالمان باشیم.
فکر میکنم اولین سوالی که باید از خودمان بپرسیم این است که شیوه مورد استفاده در صیدمان چیست؟ از شیوه Method استفاده میکنیم؟ از طعمه پاش های دیگر بهره میبریم؟ سیستم ریسه مورد استفاده چیست؟
صید کپور با استفاده از شیوه The Method:
در این نوع ماهیگیری از پرتابهای بیشتری استفاده میکنم. در هنگام استفاده از این شیوه ریسه را به مناطق مختلفی از دریاچه پرتاب میکنم تا ماهی مورد انتظار را که من ماهی جایزه می نامم صید نمایم. به نظر میرسد تغییر محل ریسه در اطراف ناحیه محل ماهیگیری با این نوع ریسه تاکتیک خوبی باشد چرا که ماهیگیران بر روی فیدر این نوع ریسه از ذرات ریز و و حتی طعمه اصلی ریزتر استفاده میکنند. مواد ریز زیاد روی فیدر نمی مانند و همچنین تعویض سریعتر جای ریسه به ماهیگیر این امکان را میدهد که طعمه اصلی را نیز بررسی کند. برای همین علت، من در هنگام استفاده از این شیوه هر 30 دقیقه طعمه را بررسی نموده و دوباره پرتاب می کنم.
قلاب تک و طعمه تک: [یک طعمه بدون طعمه پاشی]
هنگام صید با این نوع ریسه حدوداً 60 دقیقه بین دو پرتاب فاصله می اندازم. اگر در مکانی از دریاچه علائمی از حرکت ماهی را ببینم با ریسه تک قلاب به آن سو پرتاب میکنم. اگر بعد از پرتاب حرکتی نبینم به مدت 45 دقیقه ریسه را در همانجا باقی میگذارم. هنگام استفاده از این شیوه به این دلیل فاصله پرتابها کم است که میخواهم با رایحه ها و مزه های مختلف در قسمتهای متفاوت اب توجه کپورها را به یکی از این طعمه ها جلب نمایم. این کار به من امکان میدهد تا بدانم کپورهای دریاچه محل صید در آن زمان بخصوص از چه بو و طعمی لذت میبرند. برای مثال زمانی که از بوهای میوه ها در طعمه هایم استفاده میکنم میتوانم در هر پرتاب مقدار رایحه به کار برده شده و نوع آن را تغییر دهم.
جوشانده شناور یا جهنده (Pop Up):
از این شیوه برای دور زدن قلاب در اب استفاده میکنم و به همین دلیل فرکانس پرتابهایم زیاد است. در این شیوه نیز هر 30 دقیقه جای طعمه و قلاب را عوض میکنم و همچنین اینجا نیز دوست دارم از مزه ها و بوها و رنگهای متنوع جهت ترغیب ماهیها به تغذیه استفاده نمایم. در کنار آب دوست دارم به پاسخ بعضی از سوالهایم هر چه سریعتر دسترسی داشته باشم. مثلا میخواهم در اسرع وقت بدانم که مثلا رنگ روشن ماهیها را میترساند یا جذب میکند. و این کار راهی ندارد مگر امتحان انواع مختلف و ترکیبات متنوع. پرتاب زود به زود جوشانده های جهنده به یافتن پاسخها کمک میکند.
محل طعمه پاشی شده:
زمانی که در ناحیه این با این مشخصه صید میکنم ترجیح میدهم ریسه را زمان طولانی تری در آب باقی گذارم. اغلب چوبها را هر 3 تا 6 ساعت جابجا میکنم. و البته که تصمیم برای واقع شدن در هر قسمت این بازه زمانی به شرایطی بستگی دارد. کی 3 ساعت؟ و چه زمانی 6 ساعت؟ کجا مابین این دو مدت و به چه دلیل؟ یکی از فاکتورها زمانی از روز است که در آن به صید میپردازم. اگر مطمئن باشم آن دور و بر ماهی وجود دارد به جای بازی با چوب، هر 10 یا 20 دقیقه اندکی طعمه میپاشم تا ماهیها آن ناحیه را ترک نکنند.
سیستم کیسه های PVA:
وقتی از این نوع کیسه ها استفاده میکنم عموما دوست دارم زمان بیشتری ریسه هایم داخل آب بمانند. اغلب از ریسه های این نوع کیسه برای پرتاب و انتظار در شب استفاده میکنم. با این شیوه احساس میکنم که در نزدیکی قلاب طعمه آزاد کافی برای جذب کپورها وجود دارد. همچنین در طی شب به حفظ سکوت کمک خواهد شد – البته اگر کپور صید نشود – و ریسه ها آماده اند تا کپوری از آن حوالی رد شود. در عین حال زمانی که تغذیه صبحگاهی کپورها آغاز میشود شما ریسه ها و قلابهای آماده را در داخل اب دارید. در سایر شرایط کیسه های PVA را نیز هر سه ساعت پرتاب میکنم. البته قابل ذکر است که این مدت نیز باز به عوامل متعددی بستگی دارد، من جمله: کل زمان جلسه ماهیگیری، موقعیت ماهیها در آب، روند و مقدار تغذیه ماهیها، مقدار صید، استحکام طعمه اصلی روی قلاب (طعمه نرمتر به مراقبت بیشتر نیاز دارد)، و هر ضربه کوچک که به صید منتج نشود.
فواصل زمانی که در بالا قید کردم میتوانند از یک جلسه ماهیگیری تا جلسه دیگر متغیر باشند. دلایلم را برای مقدار زمانها آورده ام اما در حقیقت این زمانها به عوامل متعدد دیگری نیز بستگی دارند که در این امر دخیل هستند.
صید کپور از سخت ترین انواع ماهیگیری است. اما انسان اثبات کرده است که همیشه آزماش نتیجه بخش بوده است و حداقل، چیزی که باور به درستی آن بوده را نقض کرده است. آزمایش در صید کپور با پرتاب شروع میشود!
منبع:http://naturehuman.blogfa.com